Dni 20 września br. uczniowie klas siódmych pod opieką swoich wychowawczyń wybrali się na wycieczkę do kina Helios w Bydgoszczy. Po przyjeździe do kina dzieci ustawiły się w kolejce po popcorn i nachosy. O 10:00 rozpoczęła się prelekcja po której nadszedł czas na projekcję filmu „Lars jest LOL”.
Celem wycieczki było kształtowanie wrażliwości estetycznej poprzez aktywny odbiór sztuki filmowej, rozwijanie nawyków kulturalnego zachowania się w miejscach publicznych oraz środkach transportu, a także integracja uczniów i wzmacnianie więzi koleżeńskich.
Film jest wspaniałym sposobem na uwrażliwienie i empatię wobec osób z niepełnosprawnościami. Urocza i mądra bohaterka musi poradzić sobie z dość częstym dziecięcym konfliktem, jakim jest prawda o jej przyjaźni z wyśmiewanym chłopcem, a wstydem przed odrzuceniem i ogromną potrzebą aprobaty rówieśników. Wielobarwność przeżywanych dziecięcych emocji może się stać dla młodego widza świetną lekcją ze świata dziecięcej psychiki. Trudne stany bywają bliskie młodym odbiorcom, a wiarygodnie ukazane portrety psychologiczne postaci sprawiają, że nastolatki mogą się utożsamiać z bohaterami.
Bliskość, którą młody widz przeżywa z główną, naprawdę świetnie wykreowaną postacią Amandy, to fundamentalna oś wychowawczego działania tego filmu, na który warto pójść w ramach wychowawczej działalności szkoły, tym bardziej, że to właśnie szkoła jest głównym miejscem filmowej akcji.
Otwiera on przestrzeń do rozmowy i dowodzi, że przemoc nie zawsze jest czarno-biała (niekiedy dochodzi do niej w skomplikowanych okolicznościach). Warto porozmawiać z uczniami o sytuacji Amandy, która musi powalczyć o utraconych przyjaciół i odzyskanie dobrego imienia. Wybiera kreatywną przestrzeń świata teatru, aby móc użyć magicznego zaklęcia przeprosin. Film bez moralizowania czy patosu pokazuje niby oczywistą prawdę, że magiczną moc mogą mieć proste słowa: przepraszam, tęsknię za tobą, wiele mnie nauczyłeś.
Seans połączony z rozmową może być cenną lekcją na temat tolerancji, przyjaźni, wybaczania, bo pokazuje, jak łatwo kogoś zranić i jak trudno to naprawić. Ukazuje też mechanizmy manipulacji, postawy i role przyjmowane przez dzieci w sytuacji nękania, różne reakcje na innego w grupie. Temat odpowiedzialności w relacjach dziecięcych, lęku i konsekwencji różnych działań oraz trudności, jakie sprawia próba naprawienia i posklejania popękanych przyjaźni to istotny wątek filmu i konieczny temat klasowych rozmów po seansie.
Równie ważny i wciąż aktualny jest poruszony temat cyberprzemocy. Zamieszczanie prześmiewczych zdjęć i filmików to częste zjawisko w środowisku szkolnym, a historia nowego kolegi w klasie wiarygodnie obrazuje role oprawcy, ofiary i świadka.
Film przyciąga wiarygodnym obrazem świata młodych ludzi na skraju dzieciństwa i adolescencji, bez idealizowania, ale też bez pokazywania sytuacji skrajnie trudnych. Choć czasami dydaktyzm jest trochę zbyt widoczny, to świetna kreacja roli głównej bohaterki i prostota emocjonalnej narracji tworzą z filmu wartościowe pedagogicznie dzieło.
Marta Ostrowska
Renata Mickiewicz
Agnieszka Siwka
